W książce „Szum” bardziej niż sam tytułowy szum zainteresowała mnie definicja „higieny decyzyjnej”. Jest ona określona jako zestaw praktyk, które pomagają zminimalizować niepożądane zmienności (których źródła są szeroko omawiane w książce, same zmienności są podzielone na kilka kategorii) w ocenach. Oto główne elementy higieny decyzji według książki:
- Rozdzielenie informacji:
- Informacje powinny być prezentowane w taki sposób, aby ograniczyć możliwość potwierdzenia wcześniejszych przekonań (tzw. błędu poznawczego potwierdzenia). Na przykład w analizach kryminalistycznych, eksperci powinni otrzymywać tylko niezbędne informacje, kiedy są potrzebne.
2. Wielokrotne decyzje cząstkowe oparte na faktach:
- Złożone decyzje powinny być rozbijane na wiele decyzji cząstkowych opartych na faktach. Każdy aspekt decyzji powinien być oceniany niezależnie, aby zminimalizować wpływ jednego aspektu na inne.
3. Unikanie grupowych dyskusji:
- Przed zebraniem indywidualnych opinii unika się grupowych dyskusji, które mogą zwiększać szum. Zamiast tego, zbierane są opinie poszczególnych osób przed rozpoczęciem dyskusji.
4. Obserwator decyzji:
- Wyznaczenie osoby odpowiedzialnej za monitorowanie procesu decyzyjnego i identyfikowanie potencjalnych błędów oraz szumów.
5. Traktowanie opcji jak kandydatów:
- Każda opcja powinna być traktowana jak kandydat w procesie rekrutacyjnym. Oznacza to ocenianie każdej opcji na podstawie wielu, niezależnych kryteriów, co pomaga opóźnić intuicję i poprawić jakość decyzji.
6. Opóźnianie intuicji:
- Intuicji nie należy eliminować, ale opóźniać ją, aby proces analizy informacji był bardziej rygorystyczny i oparty na faktach, zanim zostanie użyta intuicja.
Od razu widzę, że trudno stosować takie podejście do każdej decyzji. Ale już zastosowanie tego schematu do dużych decyzji, lub do decyzji, które są powtarzalne, ma już według mnie dużo sensu. Do przetestowania!
Inspiracja
„Szum” Daniel Khaneman